آیا ابراز عشق و محبت نسبت به آقای مفتیزاده به تنهایی میتواند جایگزین عشق به الله و پیامبر-ص شود؟

آنچه در طول سال‌های اخیر از مکتبی‌ها دیده‌ایم ابراز محبت و عشق و علاقه به شخص آقای مفتیزاده بوده است و اگر قصیده‌ای در مدح پیامبر-ص خوانده‌اند در نهایت به آقای مفتیزاده ختم شده. هرچند از نظر اجماع علمای اهل سنّت برخی از عقاید آقای مفتیزاده خلاف قرآن و سنّت پیامبر-ص است اما اشعار و کُتُب آقای مفتیزاده، به تنهایی منبع و مرجع آموزه‌های شاگردان مکتب قرآن می‌باشد. به جرأت میتوان گفت اعضای مکتب قرآن رجوع به اشعار و کُتُب آقای مفتیزاده را بر قرآن و احادث ترجیح میدهند. تقدّس گرایی و غُلو در خصوص آقای مفتیزاده در مکتب قرآن بسیار برجسته و مشهود است و در نهایت، همۀ مسیرهای مکتب، به نظرات شخص مفتیزاده منتهی میگردد. 
در قطعه صوتی ذیل می‌شنویم چگونه اعضای برجستۀ مکتب قرآن هنگام مکالمه تلفنی با آقای مفتیزاده گریه میکنند و ضجّه میکشند. هیچکس نمیتواند منکر احساسات شود لیکن حقِّ نقد و بررسی این موضوع را محفوظ میداریم چراکه دامنه این مبحث به وسعت یک گروه بزرگ در جامعه است که قرآن را شعار راه خود قرار داده و ممکن است این گونه اعمال در حرکتهای دینی به غلو، تقدّس گرایی و شرک منتهی گردد.

در اینجا چند سوال به ذهن هر فردی خطور میکند: 
- پیامدهای ابراز احساسات، عواطف، محبت، عشق و علاقۀ بیش از حدّ معمول به آقای مفتیزاده چه خواهد بود؟
- آیا ابراز این عشق و علاقه تنها به آقای مفتیزاده کفایت میکند؟ 
- چرا مکتبی‌ها چنین عشق و علاقه‌ای به الله و پیامبر-ص از خود نشان نمیدهند؟

جواب این سوالات و سوالات دیگر را برای شما باقی میگذاریم و خود قضاوت کنید...

به این قطعه صوتی از مکالمه تلفنی اعضای برجسته مکتب با آقای احمد مفتیزاده توجه کنید

در  youtube